De dierenschool

In het grote dierenbos kwamen de dieren tot een heroïsche beslissing: "Om ons gereed te maken voor de eisen van de nieuwe tijd zullen we een school stichten!" Om het ook hanteerbaar te maken voor de organisatie van de school kozen zij voor vier basisvakken: zwemmen, hardlopen, klimmen en vliegen.

Er was ook een groep die graven en wroeten aan het vakkenpakket wilde toevoegen. Deze groep had niet de meerderheid en besloot zich af te splitsen. Alle dieren dienden het programma van de nieuwe school onverkort te volgen. 

De eend was excellent in het zwemmen, eigenlijk beter dan zijn leraren. Hij was goed in vliegen maar slecht in hardlopen. Daarvoor moest hij nablijven, hij liet het zwemmen vallen en ging het hardlopen oefenen. Hij ging zo lang door dat zijn zwemvliespoten scheurden. Daardoor werd hij gemiddeld in het zwemmen. Gemiddeld was op die school echter acceptabel, dus niemand bekommerde er zich verder om, behalve de eend zelf!

De eekhoorn bleek redelijk te zijn in zwemmen, hardlopen en klimmen. Bij het vliegen van tak naar tak bleken de leraren minder tevreden. Het leek op vliegen, maar hij verloor hoogte. Daarvoor was een extra cursus opgenomen: hoogtewinning. Hij moest oefenen: springen op zijn achterpoten en met zijn staart tegelijkertijd op de grond slaan. Leerresulaat: aan het eind van het oefenprogramma waren zijn achterpoten versleten en zijn staart gebroken. Twee dagen later stierf hij: hij kon geen beukennoten meer verzamelen en dat werd hem noodlottig.

De hommel werd door doctor Uil in een assessment bekeken. De uitkomst van het onderzoek: verhouding romp-vleugel is niet evenwichtig, bovendien zitten de vleugels op de verkeerde plaats aangehecht. De hommel heeft dit rapport echter nooit ontvangen. Hij is gewoon door blijven vliegen.

De arend was een flodder: hij verplaatste te veel lucht met zijn vleugels bij het zwemmen en hardlopen. Bij het vliegen excelleerde hij, maar het klimmen was bij hem te veel vliegen. Om het klimmen onder de knie te krijgen kreeg hij bijles met een speciale klimcoach. Die pakte hem bij zijn vleugels en zei tegen hem, zoals het een coach betaamt, alvorens hem tegen de boom te drukken: “Je kunt het!” Toen hij tegen de boom gedrukt en daarna losgelaten werd viel hij achterover op zijn vleugels. De tweede keer vertrouwde de coach hem toe: “Behalve dat je het kunt, moet je het ook wel willen!” Ten tweede male viel hij achterover op zijn vleugels. De aandacht van de coach verslapte even. Daar maakte de arend gebruik van en vloog stilletjes maar voortvarend weg. Daarna werd hij nooit meer in de buurt van de school gesignaleerd.

Moraal van dit verhaal:

Iedereen is uniek en heeft zijn eigen manier om te leren. Doe waar je goed in bent!

Bron: George H. Reavis, The Animal School