De oorsprong
- Gepubliceerd: maandag 11 januari 2010 12:49
- Geschreven door Laura van der Burg
Bijna drie jaar geleden heb ik plotseling de leiding over Tricona advies gekregen. Tot dan was ik in loondienst bij mijn vader. Op dat moment was ik zeer gelukkig om met mijn vader, Leo van der Burg, samen te kunnen werken. Ik voelde me bevoorrecht. We werkten veel samen maar zagen elkaar beslist niet elke dag omdat ik een heel zelfstandige functie had en mijn vader mij altijd met groot vertrouwen en veel verantwoordelijkheid op pad stuurde.
Toen stortte heel plotseling mijn wereld in, op het moment van het overlijden van mijn vader. Opeens stond ik er alleen voor met mijn werk. Gelukkig waren er geen mensen (meer) bij Tricona advies in dienst en had ik alleen de zorg voor mezelf.
Van mensen om me heen hoorde ik dat mijn vader ze had verteld dat ik er ‘klaar voor was’. Hoewel het beslist fijn was dat te horen vraag ik me af of mijn vader bedoelde dat ik klaar was om als zelfstandige mijn plek te vinden. Maar mijn vader wist heel erg veel, heel vaak nog ontdek ik hoe wijs hij eigenlijk was.
Veel mensen hebben ooit tegen me gezegd dat het niet goed was om zoveel met mijn vader (en overigens ook met mijn moeder) op te trekken, dat ik mijn eigen weg moest zoeken. Nog steeds ben ik dankbaar dat ik mijn eigen gevoel daarin heb gevolgd, ik koester de tijd die ik dichtbij mijn vader heb kunnen doorbrengen. Heel veel heb ik van hem geleerd en hij heeft me bovendien een belangrijke erfenis nagelaten. Dat zie ik als een kostbaar geschenk.
De oorsprong van het kader waarmee ik werk ligt dus bij mijn vader. Het is zijn levenswerk geweest om een kader te ontwikkelen dat mensen helpt om niet alleen inzicht te krijgen in mensen en organisaties maar ook om een betere afstemming tussen beide te realiseren. Hij heeft er veel van zichzelf in geïnvesteerd en het is voor mij en voor veel mensen die er mee werken van onschatbare waarde.
Nu moet ik dan dus echt mijn eigen weg zoeken. Ik ben daar druk mee bezig, om alles wat ik doe van mij te laten zijn. Dat betekent dat ik dingen anders doe dan mijn vader dat deed, dat ik veranderingen in mijn werkwijze doorvoer. Steeds meer mensen waarmee ik werk kennen mijn vader niet meer persoonlijk. Dat maakt het makkelijker om het op mijn eigen manier te doen. Toch blijf ik de oorsprong trouw en zal mijn werk me altijd aan mijn vader blijven herinneren. Daar ben ik blij mee.